Zapotrzebowanie na składniki odżywcze
Ze względu na duży potencjał produkcyjny oraz gromadzenie skrobi w bulwach uprawy ziemniaków wymagają dużej ilości składników odżywczych, a w szczególności potasu.
Dean, 1994
Ziemniaki pobierają od dwóch do trzech razów więcej potasu niż azotu.
Wpływ dostępności różnych składników odżywczych na plon i jakość ziemniaków.
Podsumowanie głównych funkcji substancji odżywczych
Każdy składnik pełni określone funkcje w procesie rozwoju ziemniaka.
Azot: Synteza białek (wzrost i plon). Azotan przyczynia się do formowania cytokinin.
Fosfor: Wspieranie formowania i rozwoju systemu korzeniowego oraz substancji energetycznych, a także podziału komórkowego.
Potas: Transport węglowodanów, regulacja osmozy, kontrola aparatów szparkowych, wspieranie fotosyntezy, zmniejszenie podatności na choroby.
Calcium: Wydłużenie trwałość bulw i jakości ich skórki oraz zmniejszenie wrażliwości na choroby.
Siarka: Synteza niezbędnych aminokwasów, cysteiny i metioniny.
Magnez: Niezbędny element cząsteczek chlorofilu.
Żelazo: Synteza chlorofilu.
Mangan: Wymagany w procesie fotosyntezy.
Bor: Formowanie ściany komórkowej (pektyny i lignina). Udział w procesie metabolizmu i transportu cukrów.
Cynk: Synteza auksyn.
Miedź: Wpływ na przemianę azotu i węglowodanów.
Molibden: Składnik reduktazy azotanowej i nitrogenazy.
