Zrównoważone nawożenie roślin w odpowiednim czasie to klucz do optymalizacji plonu i jakości w uprawie pomidorów — zarówno w glebie, jak i podłożach szklarniowych. Dzięki odpowiedniemu zarządzaniu można z łatwością osiągnąć prawidłową równowagę. Aby ustalić, jaką mieszankę składników odżywczych podawać roślinom, należy pobrać próbki gleby, w której prowadzona jest uprawa. W przypadku produkcji szklarniowej, autorzy publikacji „Nutrient Solution Management” Combrink i Kempen sugerują następujące ilości składników w mmolc/l (meq/l) w uprawach hydroponicznych typu „drain-to-waste” w warunkach panujących w RPA: NH4+ 1, K+ 7, Ca++ 8,5, Mg++ 3,5, NO3- 12,5, H2PO4- 1,5, SO4-- 6 oraz pierwiastki śladowe w mg/l: Fe 0,85, Mn 0,55, Zn 0,3, B 0,3, Cu 0,05 i Mo 0,05. Wartości te podano dla przewodności elektrycznej wynoszącej 2 mS/cm. Brak równowagi żywieniowej wpływa elementy plonowania takie jak: kształtowanie się owoców, wzrost owoców, plon, dojrzewanie konsumpcyjne, kolor, jędrność, trwałość, ordzawienie, całkowitą zawartość cukrów, kwasowość, obrzmienie, sucha zgnilizna wierzchołkowa, żółte plamki, pękanie, oparzenie słoneczne, choroby, rozrost białego rdzenia oraz skorkowacenie. W uprawie glebowej i hydroponicznej najintensywniej wykorzystywanymi składnikami są kolejno potas i azot. W przypadku upraw glebowych przy celu 100 t na hektar często zaleca się podawanie 250–300 kg azotu oraz 350–400 kg potasu na hektar. Wszystkie składniki są ważne, ale oprócz N i K+ rośliny pobierają największe ilości kationów Ca++ oraz Mg++. W uprawie glebowej i hydroponicznej najintensywniej wykorzystywanymi składnikami są kolejno potas i azot. Należy zatem zastanowić się, jak zoptymalizować pobór kationów: K+, Ca++ i Mg++ we wszystkich rodzajach upraw. Roślina osiąga najlepszy wzrost przy równowadze elektrochemicznej. Aby ją uzyskać, należy wykorzystać synergistyczne oddziaływanie pomiędzy jonami o ładunku ujemnym (anionami) i kationami. W tym celu należy zapewnić roślinom maksymalną ilość NO3- o ładunku ujemnym (aniony azotanowe) wraz z kationami. Azotan potasu (Ultrasol® K Plus) to produkt zapewniający maksymalną ilość azotanów, dzięki którym można usprawnić i zoptymalizować pobór potasu, wapnia i magnezu przez pomidory. Sucha zgnilizna wierzchołkowa to jeden z częstszych objawów niedoboru azotanów (i w efekcie nadmiaru azotu amonowego). Jest to zaburzenie fizjologiczne polegające na niedoborze wapnia spowodowanym konkurencją o pobór pomiędzy NH4+ oraz Ca++ i może występować nawet, gdy podawane są wystarczające ilości Ca++. Zjawisko konkurowania o pobór występuje też pomiędzy NH4+-N oraz kationami K+ i Mg++. Stosunek ilości azotu azotanowego do azotu amonowego w okolicy korzeni pomidorów (ryzosfera) powinien być większy niż 75:25 dla upraw glebowych oraz 90:10 w kulturach wodnych. Pozwala to na utrzymanie równowagi elektrochemicznej w roślinie i zwiększenie poboru kationów w wyniku procesów synergistycznych, a także utrzymanie optymalnej wartości pH w ryzosferze. Zrównoważone nawożenie, optymalny odczyn w ryzosferze oraz poziom magazynowania masy suchej mają korzystny wpływ na plon i jakość produkcji. Należy unikać podawania nadmiernej ilości amonów (nawozy amonowe lub mocznikowe), ponieważ kationy NH4+ nie tylko zakłócają lub konkurują o asymilację z innymi kationami, ale też obniżają odczyn w ryzosferze o 1,5 pH. Wartość pH mierzymy na skali logarytmicznej, w związku z czym kwasowość gleby w okolicy korzeni może być od 10 do 100 razy większa niż powinna. Dodatkowo, przy podwyższonej temperaturze gleby wokół korzeni, podawanie nawozów amonowych może doprowadzić do toksycznego działania amonów na korzenie. W efekcie może dojść do zablokowania związków organicznych w ciepłych korzeniach. W takich warunkach rośliny pomidorów zwiędną i obumrą. We wszystkich uprawach ogrodowych poziom magazynowania masy suchej jest najwyższy (w niektórych przypadkach nawet dwukrotnie zwiększony), gdy jako preferowane źródło azotu jest stosowany azot azotanowy. W większości przypadków przekształcanie azotanów w związki organiczne odbywa się przede wszystkim w liściach roślin. Natomiast przekształcanie amonów przebiega niemal wyłącznie w korzeniach. Przekształcanie azotu amonowego w związki organiczne w korzeniach to proces mało wydajny, ponieważ wymaga wykorzystania węglowodanów produkowanych przez liście. Przekształcanie azotu azotanowego w związki organiczne w liściach w dużym stopniu odbywa się przy udziale energii świetlnej. Jest to proces wydajniejszy, dzięki któremu większa ilość węglowodanów może zostać przeznaczona na magazynowanie masy suchej. Zrównoważone nawożenie, optymalny odczyn w ryzosferze oraz poziom magazynowania masy suchej mają korzystny wpływ na plon i jakość produkcji. To z kolei wpływa na większy zwrot z inwestycji dla hodowców. Stosowanie produktu Ultrasol® K Plus jako źródła potasu zwiększa zwrot z inwestycji.
*Nr rej. K520 Act 36/1947. Podmiot rejestrujący: Sociedad Quimica y Minera (Africa) (Pty)Ltd. |
**Wszystkie stwierdzenia w niniejszym artykule mają potwierdzenie w materiałach referencyjnych, które są dostępne na życzenie.
Wyłączenie odpowiedzialności Informacje zawarte w niniejszym dokumencie podano zgodnie z najlepszą wiedzą firmy SQM i przekonaniem, że są one prawidłowe. Konkretne warunki zastosowania sugerowanych produktów pozostają poza naszą kontrolą. Nie udziela się gwarancji co do dokładności jakichkolwiek danych lub stwierdzeń zawartych w niniejszym dokumencie. SQM w szczególności nie ponosi odpowiedzialności za zastosowanie podanych zaleceń oraz w żadnym przypadku nie odpowiada za szczególne, przypadkowe lub następcze straty mogące być skutkiem takiego zastosowania.
